Betrokken in Learning Communities

In een learning community zijn verschillende actoren, partijen en groeperingen actief die met elkaar uiteenlopende verbindingen en meervoudige samenwerkingen aangaan. In een learning community zijn doorgaans meerdere, verschillende partijen actief, zoals:

•Overheden: gemeentes, provincies, waterschappen;
•Bedrijven: grootbedrijf, mkb, startups; (inter)nationaal of regionaal georiënteerd;
•Semioverheid en instellingen: ziekenhuizen, welzijnsorganisaties, uitvoeringsorganen en musea;
•Kennisinstituten: onderzoeksinstituten, onderzoeksgroepen, lectoraten, practoraten en expertisecentra;
•Onderwijsinstellingen: primair, voortgezet, middelbaar beroeps-, hoger beroeps-, universitair en contractonderwijs;
•Burgers: patiënten(verenigingen/vertegenwoordiging), buurtcoöperaties, consumentencollectieven en sportverenigingen.

In sommige situaties kunnen er obstakels ontstaan tussen verschillende manieren van werken, zoals sociaal of cultureel verschillende benaderingen. Dit kan problemen veroorzaken in hoe mensen met elkaar omgaan. Als deze verschillen inderdaad problemen veroorzaken, wordt dit ook wel "discontinuïteit" genoemd.

Om deze problemen aan te pakken, kan "boundary crossing" helpen. Dat betekent dat men verbindingen probeert te leggen tussen verschillende manieren van werken (zonder de belangrijke verschillen te negeren). Dit kan op institutioneel (binnen organisaties), interpersoonlijk (tussen mensen) en intra-persoonlijk (binnen iemand zelf) niveau plaatsvinden. Dit kan lastig zijn, maar het kan ook veel voordelen opleveren. Juist op de grens tussen verschillende manieren van werken, tussen verschillende kennis en standpunten, is er veel te leren.

Als we "learning communities" opzetten, kunnen we bewust gebruik maken van de kansen die ontstaan op deze grenzen. Door gericht verbindingen te leggen tussen verschillende manieren van werken, kunnen we sneller en doelgerichter leren en werken naar goede resultaten. Aangezien de problemen vaak ingewikkeld zijn, is het belangrijk om samen te werken met mensen uit verschillende beroepen en disciplines, om zo een brede aanpak te hebben en fragmentatie te voorkomen.

Er zijn vier manieren waarop "boundary crossing" kan plaatsvinden, zoals beschreven door Akkerman en Bakker (2011) in hun studie:

•Identificatie: begrijpen hoe verschillende manieren van werken elkaar aanvullen en wat de unieke waarde is van elk in een "learning community". Bijvoorbeeld, in een samenwerking tussen zorgprofessionals en ICT-experts kunnen ze leren hoe hun kennis elkaar aanvult om vraagstukken in de gezondheidstechnologie aan te pakken.
•Coördinatie: nieuwe manieren en vormen van interactie organiseren om samenwerking tussen verschillende benaderingen mogelijk te maken. Dit kan bijvoorbeeld met participatieve methoden, zoals bijeenkomsten waarin verschillende belanghebbenden samenwerken.
•Perspectiefuitwisseling: open en gelijkwaardige gesprekken voeren om elkaars perspectieven te begrijpen en van elkaar te leren. Dit kan helpen om bijvoorbeeld beleidsmakers beter inzicht te geven in de ervaringen van mensen uit de gemeenschap.
•Transformatie: het streven naar het creëren van nieuwe, gecombineerde benaderingen. Dit kan leiden tot geheel nieuwe manieren van werken, zoals hybride leeromgevingen die onderwijs en werk combineren.

Dus, door bewust de grenzen tussen verschillende manieren van werken te benutten, kunnen learning communities effectiever worden ingericht en kunnen we complexe vraagstukken op een integrale manier worden aangepakt.